W okresie międzywojennym prawo zamieszczenia herbu miasta na swoich kamienicach mieli tylko nieliczni, zasłużeni dla grodu mieszczanie. Dzisiaj mamy umieszczone niedźwiedzie herbowe w różnych punktach miasta. Używają herbu organizacje i instytucje jako znaku firmowego (logo) na dokumentach i prezentowany jest w miejscach publicznych. Najstarszym źródłem pisanym dotyczącym herbu „Rawicz”, który wywodzi się od „Rawy”, są „Insignia” Jana Długosza. W pracy tej najwybitniejszy polski historyk pisze o „Rawie”: wywodzący się z plemienia czeskiego, gdzie nazywani są Wrszowcami; z powodu zbrodni wiarołomstwa wytraceni z całym ich rodem przez książąt Czech, z wyjątkiem niewielu, którzy uszedłszy do Polski rozrośli się w znakomitą rodzinę. Mężowie surowi, nieustraszeni i okrutni, niektórzy również skłonni do rozlewu krwi, gardzący niebezpieczeństwami.
Herbowi „Rawicz” swój poświęcił wiersz Wacław Potocki, najwybitniejszy poeta polskiego baroku. W „Epitalamium Rawiczowi z starą babą” czytamy m.in.: Żenić się myślisz, ile wyrozumieć mogę, Gardzisz-li przyjacielską, bierz z herbu przestrogę, W której gdy pannę nosisz, nie chciej się sam zdradzać, A na swego niedźwiedzia starej baby sadzać. Żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku Kasper Niesiecki, jezuita, heraldyk i genealog, autor obszernego i cennego herbarza, tak oto opisał herb „Rawicz”: Powinna być panna rozczesana, w koronie na głowie, ręce obie do góry rozszerzone i trochę podniesione mająca, w sukni, tylko po ramiona gołe ręce, siedząca na niedźwiedziu czarnym, w lewą tarczy bieżącym, prawa noga przednia jak do biegu podniesiona u niego, w polu żółtym. W hełmie nad koroną między dwiema jelenimi rogami pół niedźwiedzia większe, obróconego w lewą tarczy, jakby siedzącego, nogę przednią spuścił, w prawej różą trzyma. Niesiecki wymienia również kilkadziesiąt nazwisk rodowych pieczętujących się herbem „Rawicz”, wśród nich Przyjemskich.
Hasło promocyjne:
Herb i flaga Rawicza:
Pliki do pobrania:
